Πρέπει να βάλουμε πιο πολύ το «όχι» στη ζωή μας, κυρίως στη θέση της σιωπής & «ανεκδοτάκι» που πάει «γάντι» στο κείμενο!

Υποχρέωση το όχι
Πέμπτη 10 Ιαν. 2008
Είναι κοινά αποδεκτό το γεγονός ότι στη χώρα μας η απόσταση μεταξύ μισθών και κόστους ζωής είναι πλέον προκλητικά μεγάλη, σε σύγκριση μάλιστα με τα δεδομένα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Παρόλο που σε επίπεδο έτους είχαμε μείωση του πληθωρισμού σε σχέση με το 2006 (στοιχεία ΕΣΥΕ: ετήσιος πληθωρισμός 2007= 2,9%, 2006=3,2%), ο πληθωρισμός τον Δεκέμβριο σκαρφάλωσε στο 3,9% (έναντι 2,9% το 2006). Στο πετρέλαιο θέρμανσης και τη βενζίνη, σε δωδεκάμηνη βάση, η αύξηση της τιμής ήταν 26,7% και 15,3% αντίστοιχα. Στα είδη διατροφής, το 2007 είχαμε μεσοσταθμική αύξηση 4,8%.
Στο γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί στην οικονομία και την πολιτική ζωή της χώρας, όσο κι αν θέλει κανείς να είναι αισιόδοξος, κάθε άλλο παρά θετικές σκέψεις μπορεί να κάνει. Ισως, με το ξεκίνημα μιας νέας περιόδου, όπως είθισται να θεωρείται η αρχή κάθε νέας χρονιάς, να πρέπει να βάλουμε πιο πολύ το «όχι» στη ζωή μας, κυρίως στη θέση της σιωπής.
Ως καταναλωτές δεχόμαστε σχεδόν αδιαμαρτύρητα να πληρώσουμε τιμές που είναι εξόφθαλμα ληστρικές σε προϊόντα απλά, καθημερινά. 'Εστω και χωρίς συλλογική οργάνωση, αφού προς το παρόν ουσιαστικά δεν υπάρχει, ένα καταναλωτικό κίνημα μπορεί να γεννηθεί από την υιοθέτηση μιας ατομικής στάσης αντίδρασης σε ό,τι ο καθένας μας θεωρεί προσβολή της νοημοσύνης του και της αξιοπρέπειάς του.
Ξένια Μαντζιώρη
Διευθύντρια Σύνταξης Comcenter
ΠΗΓΗ:Greekretail
...και τώρα το «ανεκδοτάκι» που πάει «γάντι» στο κείμενο!
Γίνεται παγκόσμια έρευνα για τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης των διαφόρων λαών.
Σε ένα δωμάτιο είναι μια ξανθιά γκομενίτσα, και ένα τραπέζι, στο οποίο βρίσκονται ένα μισοτελειωμένο πλεκτό κι ένα σάντουιτς. Θα πρέπει ο κάθε εξεταζόμενο ς να τελειώσει το πλεκτό, να φάει το σάντουιτς και να π...ξει τη γκομενίτσα. Με όποια σειρά θέλει.
Μπαίνει ένας Αμερικανός. Τρώει πρώτα το σάντουιτς, μετά π...ει τη γκομενίτσα, και τέλος τελειώνει το πλεκτό. Εξηγεί μετά ότι έτσι συνηθίζεται στην Αμερική: Το πρωί ξεκινάς με ένα καλό πρωινό, ρίχνεις ένα στη γκόμενά σου, και μετά δουλειά.
Μπαίνει ένας Γερμανός. Τελειώνει πρώτα το πλεκτό, μετά τρώει το σάντουιτς, και στο τέλος π...ει τη γκομενίτσα. Εξηγεί μετά ότι έτσι συνηθίζεται στη Γερμανία: Πρώτα η δουλειά, μετά φαγητό για να δυναμώσεις, και τελευταία η διασκέδαση.
Μπαίνει κι ένας Έλληνας. Βάζει τη γκομενίτσα να πλέκει, και την π...ει τρώγοντας ταυτόχρονα το σάντουιτς. Αφού έχει εντυπωσιάσει τους πάντες με τη σύλληψη, εξηγεί ότι έτσι συνηθίζεται στην Ελλάδα: για να φας καλά, πρέπει να π.δάς τον εργαζόμενο!