Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΩΣ ΣΑΤΙΡΙΣΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΡΗΣ 1 ΑΛΛΟ «ΜΝΗΜΟΝΙΟ» ΠΡΙΝ ΑΠΟ 110 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙA

Kι ενώ αυτοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε;

 

Ίσως αξίζει αυτό το ωραίο ποίημα να το αναγνώσετε μια φορά ακόμα.
Πόσο επίκαιρος είναι ο λόγος του Γεωργίου Σουρή!!! Το ποίημα αυτό γράφηκε το 1897…!!!   Γεώργιος Σουρής (1853-1919).

Ποιος είδε κράτος λιγοστό, σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει,  και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,  νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα,  και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά,  και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε,  τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες, με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχη γη, και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες, και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο,  για πλούτη και τιμή.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν, ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν,  δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη…
δεν κάνει ό,τι λέγει,  δεν λέγει ό,τι κάνει.
Ο Έλληνας δυο δίκαια,  ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προπάππου κι από παππού,  συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο- να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει, στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,  λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ,  το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς,  σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,  με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
 
==================================================================
 
ΠΩΣ ΣΑΤΙΡΙΣΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΡΗΣ ΕΝΑ ΑΛΛΟ «ΜΝΗΜΟΝΙΟ» ΠΡΙΝ ΑΠΟ 110 
ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ - by Σταματιάδης Γιάννης
G.Skevofylakas
post Jun 3 2011
Post #1


Senior Member


Group: Members
Posts: 2,611
Joined: 19-August 06



Διαβάζοντας ‘ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ» στον 3ο τόμο του, σελίδα 340, βρήκα το υπ’ αριθ. 139 ποίημά του με τον τίτλο «ΟΙ ΦΡΑΓΚΟΦΑΓΑΝΕΣ (Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ)» οι στίχοι του οποίου είχαν δημοσιευθεί στο 616 φύλλο του «Ρωμηού» και έκρινα ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσουν οι φίλοι μου και όχι μόνο για να δουν τις τεράστιες ομοιότητες του τώρα με το τότε.

Την εποχή που γράφτηκε το ποίημα αυτό (1898) η Ελλάδα είχε εμπλακεί σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλιο του 1897, στον οποίο δυστυχώς είχαμε ηττηθεί. Μετά την ήττα μας από την Τουρκία, επί πρωθυπουργίας του Θεόδωρου Δεληγιάννη, συνυπογράψαμε με τους Τούρκους τη συνθήκη του 1897, με την οποία προκειμένου να διατηρήσουμε τη Θεσσαλία, την οποία είχαν καταλάβει τότε οι Τούρκοι, θα έπρεπε να πληρώσουμε αποζημίωση 95 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων στην Τουρκία. Στη συνθήκη αυτή περιλαμβανόταν ένα άρθρο, σύμφωνα με το οποίο: «Ο σχετικός διά τη διευκόλυνσιν της ταχείας πληρωμής της αποζημιώσεως διακανονισμός θέλει γίνει τη συναινέσει των Δυνάμεων. Κατά τρόπον μη θίγοντα κεκτημένα δικαιώματα των παλαιών δανειστών της Ελλάδος, κατόχων ομολογιών του ελληνικού δημοσίου χρέους», άρθρο που χαρακτήρισε ο Κλεμανσώ, ηγέτης του Ριζοσπαστικού κόμματος της άκρας Αριστεράς στη Γαλλία επονείδιστο, αφού ήταν εντελώς πρωτότυπο στη συνθήκη μεταξύ των εμπολέμων να υπάρχει διάταξη με την οποία να κατοχυρώνονται οι δανειστές του ηττηθέντος κράτους. Παράλληλα με τη συνθήκη αυτή η ελληνική Βουλή υποχρεωνόταν να ψηφίσει νόμο, που περιόριζε την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, χωρίς να μπορεί ακόμη και να τον τροποποιήσει!!! Τότε οι ξένοι πιστωτές μας για να εξασφαλίσουν τα δάνεια που κατά καιρούς είχαν χορηγήσει στην Ελλάδα, προκειμένου να πάρουμε νέο δάνειο για να αποζημιώσουμε την Τουρκία (Αλήθεια τι γίνεται με τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλει στην Ελλάδα η χώρα σας Κα Μέρκελwink.gif μας είχαν επιβάλει τον περίφημο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (Δ.Ο.Ε.). Η επόμενη Βουλή, επί πρωθυπουργίας Ζαϊμη, στις 26-2-1898 ψήφισε αναγκαστικά τον σχετικό νόμο για τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο στην Ελλάδα, δηλαδή για ένα αντίστοιχο του σημερινού «μνημόνιο», μη μπορώντας σύμφωνα με τα παραπάνω να πράξει και διαφορετικά. Έτσι ολοκληρώθηκε τότε η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας, αφού ο Έλεγχος αυτός κράτησε για 50 χρόνια μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάτι ανάλογο έγινε και το 2010 (112 χρόνια αργότερα) με την υπογραφή του περιβόητου «μνημονίου», χωρίς όμως αυτή τη φορά να υπάρχουν οι πιο πάνω δυσμενέστατες εθνικές συνθήκες και χωρίς βεβαίως να κινδυνεύει κάποια περιφέρεια της χώρας μας. Το μόνο όμως που δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή είναι για πόσα χρόνια θα διαρκέσει ο οικονομικός αυτός έλεγχος, αφού ούτε φως πυγολαμπίδας δε βλέπουμε στο τούνελ. Ως φαίνεται αυτοί, που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πώς να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας μας, δε διδάσκονται από τα παθήματά μας που έχουν καταγραφεί στην πολιτική μας ιστορία, την οποία αμφιβάλλω αν γνωρίζουν, τουλάχιστο αυτοί που πρωτοστατούν στις μεγάλες αποφάσεις, ώστε να αποφεύγονται τα ίδια λάθη.

O Σουρής με τους στίχους που παραθέτω, οι οποίοι όπως θα δείτε είναι πολύ επίκαιροι, δεν καυτηρίαζε μόνο τον Έλληνα και τους ηγέτες του αλλά και τους δανειστές μας Ευρωπαίους, για τα μέτρα που μας είχαν επιβάλει τότε, που, όπως θα δείτε και όπως άλλωστε γράφει και η ιστορία, ήταν ανάλογα με τα σημερινά. Σ’ αυτά που έγραφε ο Σουρής έχω βάλει δικούς μου τίτλους για να τους προσαρμόσω στη σημερινή οικτρή κατάσταση, όπως έχω γράψει και δικές μου διευκρινιστικές σημειώσεις και παρατηρήσεις και ας με «συγχωρήσει» γι' αυτό ο Σουρής, του οποίου πάντως η ψυχή είναι συγχωρεμένη, για τα όσα τολμούσε να γράφει τότε.

Έγραφε λοιπόν τότε ο Σουρής τα εξής με την μορφή διαλόγου των δύο πρωταγωνιστών του, Περικλέτου και Φασουλή:

Α. Ψήφιση του νόμου για τον τότε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο «μνημόνιο»

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Ακούς τις λένε Φασουλή;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Τον Έλεγχο ψηφίζουν

Και τα’ άρθρα του τα συζητούν και τα διασαφίζουν

Τον νόμον τετελέκαμεν,
την πίστιν τετηρήκαμεν,
τους Τούρκους ολωλέκαμεν,
τον Έλεγχον ευρήκαμεν.

Το λένε τ’ αηδόνια κάτω στο ρέμα
πως έλεγχος αρχίζει δεν είναι ψέμα,
το λένε κι οι κουκουβάγιες, το λεν κι οι γκιώνηδες,
πως γίναμε σουγιάδες Κολοκοτρώνηδες


ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Δεν ξέρεις Φασουλή μου το πώς εχάρηκα…
το λέν και τα σπουργίτια τα κατεργάρικα,
το λέν και τα παγώνια τα χρυσοφτέρωτα
όλοι με τον παρά μας πως έχουν έρωτα


Β. Πρόγραμμα εξυγίανσης της οικονομίας και τότε με θυσίες και λιτότητα από τον Έλληνα, αλλά με πολυτελή ζωή από τους ηγέτες του. Φίμωση της ελεύθερης σκέψης για το καυτό αυτό θέμα του τότε «μνημονίου»

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Μας λέν με ξένες Λάμιες
πώς θα περάσομε,
και όλοι μας σαν τις μπάμιες θα καμπουριάσουμε

(Σημείωση: Με Λάμιες, δηλαδή τα μυθολογικά όντα συχνά συσχετισμένα με τις Σειρήνες και τις νεράιδες, με πόδια και νύχια κάποιου είδους πτηνού και ουρά ψαριού,παρομοίαζε την τότε Τρόικα)

Μας λέν πώς θα κοπιάσουν
από τα πέρατα,
κι εμάς θα μας χορτάσουν με ξυλοκέρατα

(Παρατήρηση: Τα χαρούπια, η μορφή της τότε λιτότητας)

Μας λένε κι η μπαρμπέτα πως εόρτασε
και μ’ άνθη και μπουκέτα πως εχόρτασε.

(Σημείωση: μπαρμπέτα είναι η ιταλική λέξη barbettα= μούσι. Έτσι αποκαλεί ο Σουρής τον τότε πρωθυπουργό Θ. Δεληγιάννη, ο οποίος είχε μούσι)

Μας λένε πως οι πόρτες της ανοίγανε
κι’ απ’ την Αυλή (το Παλάτι ) δύο πρώτοι πως επήγανε,
κι’ εκείνη σαν τους είδε τους χαιρέτησε
κι’ όλους ντους Ημετέρους τους παραίτησε.

(Παρατήρηση: Και τότε ο λαός υποχρεώθηκε σε θυσίες, ενώ ο ηγέτης του έκανε πανάκριβες δεξιώσεις και μάλιστα τότε που είχε συμπληρωθεί έτος από την ήττα μας από τους Τούρκους)

Μας λέν καλά μεγάλα πως θα λάχομε
μας λέν πως μέσα στ’ άλλα κρίση θα ’χομε

Μας λένε τούτ’ η χώρα
που σοτάρισε,
ντακάπο για Θοδώρα
πως λαχτάρισε

Μας λέν στον παππούλη
θα ξανατρέξουμε
ζουρνάδες και νταούλι
να ξαναπαίξουμε

(Σημείωση παππούλης= ο Θ. Δεληγιάννης)

Μας λέν πως κάθε κόμμα
θα γίνει φρόκαλο
και θ’ απομείνει πτώμα,
πετσί και κόκκαλο

(Παρατήρηση: και τότε παραπληροφόρηση και τρομοκρατία του κόσμου για να αποδεχθεί τα σκληρά μέτρα κατά το ή εμείς ή το χάος, δηλαδή ο Θεόδωρος Δεληγιάννης που έχασε τον Πόλεμο από τους Τούρκους)


ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Το στόμα σου να κλείσεις
κι’ άκουσε συζητήσεις
γιατί ποτέ να μη σε μέλει διόλου,
και νερών περί του Κατακώλου
να κάνουμε πολύ χλωρά τα σύκα
και να τα τρως με γλύκα,
ευκοίλιος χειμώνα, καλοκαίρι
καθένας να γενεί,
το κάθε μας μουφλούζικο τεφτέρι
γεμάτο να φανεί.

Περί του πως το δάνειο οφείλεις να συνδράμεις
περί του πως εγγύηση να δώσουν οι Δυνάμεις

(Παρατήρηση: Σήμερα η Ευρωπαίκή Ένωση, που κάθε άλλο παρά εγγυήσεις για το χρέος μας δίνει )

περί του πως χαρμόσυνα καθένας μας να γράφει
κι απ΄τα καλαμοβράκια μας πως τρέχει το χρυσάφι,
περί του πώς η κάσα μας να βγάζει πλεονάσματα,
περί του πώς να βάζουμε φασκιές και καταπλάσματα,
περί του πώς οι σύμμαχοι να κόψουνε βεντούζα
στην ένδοξη μουφλούζα,
περί του πως το κράτος μας την πίστη ν’ αναστήσει
μ’ ανάστημα πελώριον,
περί του πώς ο κύριος Ζαϊμης να ζητήσει το δωδεκατημόριον.
περί του πώς ο Θοδωρής, ο προσκολλών εκδόρια
να μην του δώσει του μουγγού τα δωδεκατημόρια.

(Σημείωση: παρέλειψα 12 στίχους όχι και τόσο μεγάλης σημασίας)

Περί του πως στο σπίτι σου να κλείνεσαι νωρίς δίχως να φλυαρείς
περί του πώς να μην φανείς πετών Βελλερεφόντης
περί του πώς να μη μιλάς,
περί του πώς να μη γελάς,
και φαίνεσαι βρε Περικλή πως είσαι Κουτσοδόντης.
Περί του πώς το σκύψιμο κανείς να συνηθίζει
περί του πως κανείς, χαλέ,
να μη φουμάρει ναργιλέ,
γιατί μ’ εκείνο το γουρ γουρ τους άλλους ερεθίζει.

Για καθεμιάν αντάρα
μη δίνεις μια πεντάρα,
μη βλέπεις Περικλέτο,
πιο πέρ’ από τη μύτη σου,
στο στόμα σου λουκέτο
και συμμαζέψου σπίτι σου.

Όλο και ζαχαρένια
στο νου μη βάζεις έννοια,
μπάλωνε τα γελέκα σου

(Παρατήρηση: λιτότητα και τότε)

και τα ρημαδιακά σου,
κοίταξε τη γυναίκα σου
και τα μπασταρδικά σου.

Γέμισε το κελλάρι σου,
δώσε στας σκέψεις τέρμα,
και ας γίνει το τομάρι σου
Ιπποποτάμου δέρμα.

Όλα μωρέ τεμπέλη,
να τα κοιτάζεις ρόδινα,
για να μην έχεις τέλη
ελεεινά κι επώδυνα.

Πάψε και συ την γρίνα,
μην κάνεις σαν τον κακόμοιρο,
πριν σε στραβώσ’ η πείνα
και γίνεις σαν τον Όμηρο.
Έχε σιγήν και εγκράτειαν της άκρατούς σου γλώσσης,
προσπάθει Περικλέτο μου να καλοζείς ανέτως,
και μη νομίζεις τους Ρωμηούς πως θα τους διορθώσεις
εσύ δεν είσαι Περικλής, εσ’ είσαι Περικλέτος.

Πες μου, βλάκα με πατέντα
τι την θέλεις την κουβέντα;
τάχα δεν μπορείς να ζήσεις και χωρίς να κουβεντιάσεις
στας παρούσας περιστάσεις;

(Σημείωση: φίμωση της ελεύθερης σκέψης)

Κι αν καλά και σώνει θέλεις να μας κάνεις ομιλία
λέγε πως οι Τουρκαλάδες δεν πατούν στη Θεσσαλία,
πως οι παίδες των Ελλήνων
ξαναπήρανε φωτιά,
και στον πόλεμο εκείνον
τους εδώσανε στ’ αυτιά
και τους Τούρκους κυνηγώντας τους επήγαν στη Σαράτσα
και τους έκαναν στραπάτσα.

Λέγε και στα Δαρδανέλια
πως γινήκανε κουρέλια

(Σημείωση: Γράφει ακόμη 14 στίχους «συστήνοντάς» στον Περικλέτο αντί να μιλά για το τότε «μνημόνιο» να λέει φανταστικές επιτυχίες κατά των Τούρκων, δηλαδή τη γνωστή συνταγή, που ακολουθούν μερικοί σήμερα: «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»)

Γ) Επισκέψεις εκπροσώπων των δανειστών μας στην Αθήνα,

(Σημείωση: ελεγκτές της τότε ΤΡΟΙΚΑΣ, για να παρακολουθούν την απόδοση των μέτρων λιτότητας).

ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Λέγε, λέγε Περικλέτο, πως φανήκαμε καπάτσοι,
πως οι Τούρκοι μέσα στ’ άλλα θα μας δίνουν και χαράτσι,
πως θα βάλουμε ελέγχους στης Ευρώπης του τρανούς,
πως θα στείλουμε τον Στρέητ ελεγκτή στους Γερμανούς,
για να δει τις μας χρωστάνε, τι συμβιβασμοί θα γίνουν
και τι τόκο θα μας δίνουν,
για παλιά και νέα χρέη
κανονιέρηδες Εβραίοι.

(Παρατήρηση: Να λέει δηλαδή πως όχι μόνο έλεγχο δεν μας κάνουν, αλλά τους κάνουμε εμείς)

Λέγε δόξα πως καλεί
τόσους ξένους στας Αθήνας,
λέγε πρόσφυγες πολλοί,
πως δεν λίμαξαν της πείνας.

Λέγε, λέγε πως ο Τέστας ήλθ’ εδώ με την παρέα
για να δουν τον Παρθενώνα μα και την Καπνικαρέα
κι’ αν ιδείς θα φθάσουν κι’ άλλα
υποκείμενα μεγάλα

(Σημείωση: Ο Τέστας είναι ο τότε Τρος Καν που ερχόταν για οικονομικό έλεγχο με τους ελεγκτές του)

να μη λες βρε Περικλέτο πως μας έρχονται κι’ αυτά
για παράδες και λεφτά,
μας πώς ήλθαν εδώ πέρα
να μας πουν μια καλημέρα
και να πάρουν τον αέρα
του μεγάλου πτολιέθρου, των κλεινών κοπροστεφάνων
και ν’ ακούσουν τους παιάνας και τους κτύπους των τυμπάνων.

Λέγε πως καλοπερνάς,
και εσύ παραπεινάς
να μη λες πως υποφέρεις και πως πάσχεις βουλιμίαν,
μα πως έχει του στομάχου φυσικήν αδυναμίαν,

Λέγε, λέγε Περικλέτο πως θ’ αλλάξουν πλέον όλα,
της αρμάδας τα κατάρτια του στρατού τα πυροβόλα,
κράνη, περικεφαλαίες,
καραβάνες και σκελέες,
τα σειρήτια, τα κορδόνια,
τα κασκέτα, τα γαλόνια,
τα παγούρια τα τουφέκια,
το μπαρούτι τα φυσέκια,
κι’ οι σκοποί στ’ αλήθεια τότε
θ’ αλλάξουν αλ-λα-γή
κι’ όλ’ οι πούροι πατριώται
θα ψελίζουν εν σιγή:
«άλλαξε ο Μανωλιός
κι έβαλε τα ρούχ' αλλιώς

(Σημείωση: Παραλείπω 12 στίχους του Φασουλή του ίδιου στιλ με τους προηγούμενους, για να περιορίσω όσο είναι εφικτό το άρθρο μου, ο οποίος συνεχίζει με τους παρακάτω στίχουςsmile.gif

Τέτοια λέγε σαν μιλείς
και στα πάλκα της Βουλής,
και μακράν από τις Χάβρες
κι άφησε να βγάλουν μαύρες.

Άνω κάτω μην κινείσαι
κόψε τα μαλλιά σου τέλος
μη νομίσουν συ πως είσαι
ο θεόπνευστος Αρνέλος,
και σου πάρουν το μαλλί
και φωνάζεις τρις αλί

(Σημείωση: Παραλείπω για τον ίδιο πιο πάνω λόγο μερικούς στίχους του Φασουλή του ίδιου στιλ με τους προηγούμενους που συστήνει στον Περικλέτο να αποφεύγει τους αστυφύλακες και για τον κίνδυνο φυλάκισής του, συνεχίζοντας με τους παρακάτω στίχους)

Και τώρα κοίτα τη Βουλή,
τη λιμαδόρα την τρελή,
κοίτα κεφάλια μπρούτζινα και μούτρα για σιδέρωμα
εις της πατρίδος τον βωμόν θυσία και αφιέρωμα.

Περί του πώς να λέγονται δι’ όλα χωρατάδες,
περί του πώς διάφοροι κλεινοί πραγματευτάδες
συμφώνως με τα κείμενα των πολιτών προνόμια
να βγάζουν τις πραμάτιες τους στα βρωμοπεζοδρόμια,

Περί του πώς ν’ ακούονται παράπονα πολλών
συμφώνως με τους νόμους,
περί του πώς να στήνονται βαρέλια σαρδελών
ανάμεσα στους δρόμους,
και μία δύο βρε παιδιά κι η μυρωδάτη τρεις,
μόνο σαρδέλες σήμερα θα τρώει κι η Πατρίς,
ως να λυσσάξει μια φορά και τούτ’ η κακομοίρα
με την πολλήν αλμύρα.

Περί του πώς να πληρωθούν κι οι των τοιούτων πόθοι
στην τόση μας ζαλάδα,
κι από τη βρώμα την πολλή καθένας μας να νοιώθει
πως είναι στην Ελλάδα.

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Περί του πώς το στόμα σου να κλείνεις και τη μύτη
και να κοιμάσαι φρόνιμος με τον Αποσπερίτη,
περί του πώς βρε Φασουλή, να τρέμεις καθ’ οδόν
μήπως η φάτσα σου δεχθεί χαστούκια βροχηδόν,
περί του πώς να ψάλομε τα μέτρα τα σοφά,
που των Αρχών η δύναμις εσκέφθη για φοβέρα,
περί του πώς εκ της Βουλής να φύγουμε κρυφά,
προτού να μας ρωτήσουνε τι θέλουμ’ εδώ πέρα.

Περί του πώς να μην περνάς εκ της Δενδροστοιχίας
χάριν της ησυχίας,
περί του πώς σαν κι’ άλλοτε καθημερνή και σχόλη
να μη γυρνάς στου Παλατιού το πρώτο περιβόλι,
και ν’ απαντάς ρομαντικούς με μούτρα σαν χλεμπόνες,
λιμοκοντόρους, δουλικά, παιδιά, νταντάδες, μπόννες.

Περί του να μην κοιτάς τον ουρανό ψηλά
περί του πώς με καρυδιές να σ’ απάντούν στα δίκια σου.

(καρυδιές= ξυλιές με βούρδουλα από ξύλο καρυδιάς)

Περί του πώς βρε Φασουλή να σκύβεις χαμηλά
μην τύχει κι εύρεις τίποτα και πάρεις τα βρεθίκια σου
Περί του πώς να μη σταθείς και στη Βουλήν απέξω
περί του πώς το σπίτι σου να πάμε να στις βρέξω
περί του πώς και σήμερα θα ξυλοφορτωθείς
κι άιντε να μου χαθείς

Κλείνοντας παραθέτω κάποιους άλλους στίχους που έχει γράψει σε άλλα ποιήματά του ο μεγάλος αυτός σατιρικός ποιητής μας και τους ηγέτες του.

Α. Για το σπάταλο τότε και σήμερα κράτος και τους κλέφτες πολιτικούς που ζουν τρυφηλό και πολυτελή βίο

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ᾿ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει (Παρατήρηση: κατά το «Τσοβόλα δώστα όλα)
και πενήντα να μαζεύει;
να τρέφει όλους τους αργούς,

(Παρατήρηση: σήμερα οι εργατοπατέρες, συνδικαλιστές)

να ’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

(Παρατήρηση: Εμείς εκτός αυτών κάνουμε και πανάκριβους Ολυμπιακούς αγώνες)

να ’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά

(Παρατήρηση: μήπως "καλυμμένοι" με κάποιο νόμο περί ευθύνης υπουργώνwink.gif

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια

(τώρα αντί για άμαξες έχουν πολυτελείς Mercedes και κότερα)

κλέφτες χωρίς μία πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια

(Παρατήρηση: σήμερα τα παλάτια τα λένε: «κολόσπιτα»)

ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή

(Παρατήρηση: σήμερα για μίζες, τούβλα, πάμπερς κ.λ.π.)

Όλα σ᾿ αυτή τη γη
μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

(Παρατήρηση: Ποιος ντρέπεται σήμερα να ζει με τα κλεμμέναwink.gif

Β. Περιγραφή του Έλληνα, των διαχρονικών συνηθειών του ίδιου και των ηγετών του

Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιὸς και δασκαλοκρατιέται.

Γι᾿ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στα χρόνια τα παλιά, σικτὶρ και στα καινούργια!

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει

(Παρατήρηση: Σήμερα λένε: "λεφτά υπάρχουν" όχι μείωση μισθών κ.λ.π. και αύριο τα αντίθετα)

Ως πότε τέλος πάντων θα λέγωμεν «ως πότε;»
σκατά εδώ, σκατά εκεί, σκατά κι ο κόσμος όλος
κι απ’ τα πολλά πια τα σκατά μου πιάστηκε κι ο κώλος.

Έρχεται ο ένας ο σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε
σαν φύγει όμως βλέπουμε πως αποσκατωθήκαμε.

Δυστυχία σου Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα

(Παρατήρηση: Τέτοιος λαός τι ηγέτες μπορεί να βγάλει)

Μη μου πείτε ότι δεν είναι επίκαιροι όλοι αυτοί οι στίχοι του νεότερου Αριστοφάνη 
 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: