Οι μεγάλες θάλασσες και η μαγική στεριά του καπετάν Βασίλη
Η απίθανη ιστορία και το πολυσχιδές έργο ζωής του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 20/04/2011, 15:40
Εικονογράφηση: Αλέξανδρος Τζήμερος.
Εκείνο το ζεστό απόγευμα του Μαΐου, ο μεγαλοεφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ένιωθε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Το βλέμμα του χανόταν ανάμεσα σε κατάφυτους ελαιώνες και στη μαγευτική θέα στα νερά του Ιονίου. Καθισμένος στον κομψό καναπέ της επιβλητικής Koroni Royal Villa του Costa Navarino, σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της Μεσσηνίας, σκεφτόταν ότι το μεγάλο όνειρό του έγινε πλέον πραγματικότητα. Ο «βασιλιάς των containers» είχε οραματιστεί μια εντυπωσιακή τουριστική επένδυση στην Καλαμάτα: ένα μοναδικό τουριστικό συγκρότημα το οποίο θα αναδείκνυε τη γενέτειρά του, τη Μεσσηνία, τον πλέον «επιθυμητό», όπως υποστήριζε, προορισμό του πλανήτη. Ο άνθρωπος που ξεκίνησε πάμφτωχος από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας, για να κατακτήσει τον τίτλο του σημαντικότερου εφοπλιστή του κόσμου σε πλοία containers, υπήρξε οραματιστής. Το όνειρό του πήρε σάρκα και οστά και εκείνος ο σκληροτράχηλος εφοπλιστής με τον περιπετειώδη επαγγελματικό βίο ένιωθε σαν τον Οδυσσέα, ο οποίος κατόρθωσε να επιστρέψει στην πατρική γη με έναν μοναδικό τρόπο.
Το Costa Navarino, ο πρώτος ολοκληρωμένος και περιβαλλοντικά υπεύθυνος τουριστικός προορισμός υψηλών προδιαγραφών, απλωνόταν μπροστά του. Με δύο ξενοδοχειακές μονάδες πέντε αστέρων, The Romanos, Α Luxury Collection Resort Costa Navarino και The Westin Resort Costa Navarino. Με το πρώτο signature γήπεδο γκολφ 18 οπών στην Ελλάδα, The Dunes Course, το οποίο σχεδιάστηκε από τον διάσημο Μπέρναρντ Λάνγκερ, πρώην πρωταθλητή US Masters. Με το περίφημο Anazoe Spa, έκτασης 4.000 τ.μ., στο οποίο αναβιώνουν οι αρχαίες τοπικές πρακτικές, οι «ολιστικές» θεραπείες δηλαδή που βρέθηκαν χαραγμένες σε Γραμμική Β' σε πίνακα που ανακαλύφθηκε στο Ανάκτορο του Νέστορος. Με περιβαλλοντικό παρατηρητήριο για την κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο, σειρά εκτεταμένων προγραμμάτων για την προστασία των σημαντικών βιότοπων στην περιοχή κ.ά. Ο καπετάν Βασίλης συνέλαβε την ιδέα για τη δημιουργία της υπερπολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας το 1997. Ισως τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι προσπάθειές του θα συναντούσαν τεράστια εμπόδια από την ελληνική γραφειοκρατία. Δεν πτοήθηκε όμως. Κάτι τέτοιο μάλλον δεν ήταν καν στις επιλογές του ανθρώπου που κατόρθωσε να δημιουργήσει στην Αμερική έναν ολόκληρο οικισμό, ο κεντρικός δρόμος του οποίου φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη. Αλλά και έναν αμπελώνα 16.000 στρεμμάτων, σε άλλη Πολιτεία των ΗΠΑ.
Κυρίαρχος των θαλασσών, πλοιοκτήτης τον οποίο η διεθνής ναυτιλιακή κοινότητα περιβάλλει με απέραντο σεβασμό, παλεύει καθημερινά με συμπληγάδες προγραμμάτων που κάποιοι στα χαρτιά αποκαλούν «αναπτυξιακά». Πολεοδομικές διατάξεις, εκδόσεις αδειών, άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να απλώσουν το βλέμμα τους πέρα από το μικρό γραφείο τους. Ο Κωνσταντακόπουλος επιμένει. «Δεν θα αφήσω τα καράβια για να γίνω βιομήχανος και ξενοδόχος, αλλά θα παλέψω μέχρι τέλους για να κάνω το όνειρό μου πράξη» συνήθιζε να δηλώνει. Και το όνειρο του προϋπολογισμού 550 εκατομμυρίων ευρώ εν τέλει έγινε πράξη… Τον Μάιο του 2010, περίπου οκτώ μήνες πριν από το τέλος της ζωής του. Ηδη χτυπημένος από την επάρατη νόσο αλλά δυνατός, προσκαλεί λίγους στενούς φίλους και συνεργάτες για να γιορτάσουν μαζί του. Στον επίγειο παράδεισο του Costa Navarino που κατασκεύασε η «Ακτωρ» των στενών του φίλων Μπόμπολα και Καλλιτσάντση. Οπου από τους πρώτους κιόλας μήνες λειτουργίας του φιλοξένησε στις υπερπολυτελείς σουίτες και βίλες του την πριγκίπισσα Ράνια της Ιορδανίας, τον Τζορτζ Κλούνεϊ, τους Ντέιβιντ και Βικτόρια Μπέκαμ.
Στο μικρό πάρτι των πριβέ εγκαινίων και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας τραγουδάει ο Αντώνης Ρέμος. Ο καπετάνιος χαμογελάει συνέχεια στο πλευρό της συζύγου του Κάρμεν, των τριών γιων του, των συντρόφων τους και των εγγονιών του. «Ο ελληνικός εφοπλισμός, ειδικά τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνει μεγάλο πλούτο» έλεγε σε παρέα επιχειρηματιών προσκεκλημένων του. «Τα τελευταία χρόνια και παρά την οικονομική κρίση συγκεντρώνει όλο και περισσότερο πλούτο και δύναμη. Πιστεύω ότι πολλοί πλοιοκτήτες, ειδικά της δικής μου γενιάς, θα επιθυμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα» υποστήριζε.
Ποιος όμως ήταν πραγματικά ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος; Αυτός ο τολμηρός άντρας που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του μοιράζοντας γάλα στις φτωχικές συνοικίες της Αθήνας, πέρασε από το ΕΑΜ και το 2004 ονομάστηκε από τη ναυτιλιακή «Lloyd’s List» «Greek King of Containers»;
Oταν ήταν μικρός τριγυρνούσε ξυπόλυτος στα δρομάκια της Μεσσηνίας, θυμίζοντας έναν άλλο μεγάλο άνθρωπο ο οποίος σφράγισε με την παρουσία του την ελληνική ναυτιλία, τον Γιάννη Λάτση. Πάμφτωχος αλλά περήφανος, τολμηρός, διορατικός, με αλάθητο ένστικτο. Ηταν δύσκολα χρόνια αυτά της νεανικής του ηλικίας, τα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Πολεμάει γενναία στις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και το 1948 εγκαταλείπει την ιδιαίτερη πατρίδα του για να δουλέψει στην Αθήνα. Ξυπνάει χαράματα για να μοιράσει το γάλα στα φτωχικά σπιτάκια, στους χωματόδρομους των συνοικιών της μεταπολεμικής πρωτεύουσας. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών αντιμετωπίζουν με συμπάθεια τον νεαρό άντρα ο οποίος δουλεύει σκληρά για να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στον ίδιο και στην οικογένειά του.
Η δεύτερη δουλειά του είναι σε μια βιοτεχνία κουμπιών, στη συμβολή των οδών Περικλέους και Ευαγγελιστρίας. Το απόγευμα κάθεται στα θρανία του Νυχτερινού Γυμνασίου της πλατείας Κουμουνδούρου. Αργά το βράδυ, στο φτωχικό δωματιάκι στο σπίτι του στον Κολωνό, μπορεί να ονειρεύεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Ονειρεύεται ένα ταξίδι γεμάτο επιτυχίες, συγκίνηση, τολμηρές διαδρομές, οι οποίες θα τον οδηγήσουν σε μια εντυπωσιακή επαγγελματική ανέλιξη.
Η πλατεία Εξαρχείων όπου μοιράζει το γάλα προτού ακόμη ξημερώσει και οι στενοί χώροι της βιοτεχνίας δεν μπορούν να «χωρέσουν» τα όνειρά του. Το 1953 μπαρκάρει στα καράβια. Η θάλασσα, άλλωστε, ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη. Η πρώτη του δουλειά είναι σε ένα παλιό βαπόρι. Ο Βασίλης όχι μόνο δεν πληρώνεται για τις υπηρεσίες του στην αρχή της σταδιοδρομίας του αλλά φροντίζει ο ίδιος για τη διατροφή του τους τρεις πρώτους μήνες. Τίποτε όμως δεν πρόκειται να σταματήσει τον πεισματάρη νεαρό Βασίλη, ο οποίος προοριζόταν να περάσει από όλες τις βαθμίδες της ναυτιλιακής ιεραρχίας για να «καταλήξει» ένας πανίσχυρος πλοιοκτήτης.
Tο 1962 περνάει στα χέρια του ένα μικρό φορτηγό πλοίο. Το δάνειο το έχει πάρει από τον ίδιο τον πωλητή. Παράλληλες και εδώ πορείες με τον μεγιστάνα Γιάννη Λάτση. Και εκείνος είχε ξεκινήσει με ένα μικρό καράβι, τη «Νεράιδα». Επειτα από λίγο καιρό συναντάει την Κάρμεν Κυρίτση, φοιτήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παντρεύονται το 1964 και αποκτούν τρεις γιους, τον Κωνσταντίνο, τον Αχιλλέα και τον Χρήστο. Ο Κωνσταντακόπουλος συνεχίζει να παλεύει με τη θάλασσα. Είναι οι δύσκολες πολιτικά εποχές για την Ελλάδα. Το 1974 ιδρύει την εταιρεία Costamare Shipping SA. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τη μεγάλη ναυτιλιακή κρίση. Αγοράζει οκτώ πλοία. Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών «Ελληνική» του Γρηγόρη Καλλιμανόπουλου, προσλαμβάνει το προσωπικό της και κάνει την είσοδό του πλέον ως ναυλωτής σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές. Η εταιρεία γιγαντώνεται και το 2000 διαχειρίζεται 35 βαπόρια. Η μεταφορική ικανότητά τους αγγίζει το… 1.560.000 DWT.
Στις αρχές του 21ου αιώνα η εταιρεία του Costamare καταρτίζει επενδυτικό σχέδιο το οποίο προσεγγίζει το 1 δισ. δολάρια και έχει σκοπό την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ. Το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον πλανήτη – ένα φορτηγό που όσοι το είδαν από κοντά έλεγαν ότι είναι ίσο με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου – έρχεται στα χέρια του. Το παραλαμβάνει γεμάτος υπερηφάνεια. Το φορτηγό αναπτύσσει ταχύτητα 25,5 κόμβων την ώρα και μεταφέρει 107.000 τόνους φορτίου. Την ημέρα της τελετής κατά την παραλαβή του πλοίου, οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της ναυτιλίας αλλά και του χώρου των επιχειρήσεων και της πολιτικής βρίσκονται κοντά του.
Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής λέει στον Κωνσταντακόπουλο: «Καπετάν Βασίλη, είμαι βέβαιος ότι η παρουσία σου στον χώρο της ναυτιλίας για περισσότερο από μισό αιώνα σού έδωσε πολλές χαρές αλλά και μεγάλες εμπειρίες». Εκείνος τον ακούει συγκινημένος και του απαντά ότι, ακόμη και τώρα που δεν είναι πια ο πιτσιρικάς ο οποίος ξεκίνησε άφραγκος από τη Μεσσηνία, δεν σταματάει να ονειρεύεται.
Ο εφοπλιστής συνεχίζει να ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου για επαγγελματικούς και προσωπικούς λόγους. Είναι πλέον μια προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας. Συμμετέχει σε παγκόσμιους οργανισμούς και αναπτύσσει έντονη οικολογική δράση. Συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια ελληνικών και διεθνών οργανισμών, όπως το Κέντρο Ελληνισμού «Αγγελος Κ. Τσακόπουλος» στην Καλιφόρνια, το Vryonis Center στο Σακραμέντο, η Μεσσηνιακή Αμφικτιονία, η Εθνική Τράπεζα, η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών. Υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος της GeoHellas, εταιρεία εκμεταλλευτικής δραστηριότητας με αντικείμενο την εξόρυξη, ενώ διετέλεσε πρόεδρος της HELMEPA, της HELMEPA Junior και της INTERMEPA. Η HELMEPA Junior στεγάζεται στο κτίριο της Costamare και έχει ως αντικείμενο την εκπαίδευση και ενημέρωση μαθητών δημοτικού από ολόκληρη την Ελλάδα για την προστασία του περιβάλλοντος. Μέχρι τώρα έχει επιμορφώσει περίπου 50.000 μαθητές.
Η εταιρεία του TEMES (δραστηριοποιείται στις τουριστικές επιχειρήσεις) έπειτα από επιθυμία του έχει αναλάβει δράση για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα καρέτα, του αφρικανικού χαμαιλέοντα και των σπάνιων πτηνών του υδροβιότοπου της Γιάλοβας.
Στην προσωπική του ζωή ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος. Αφοσιωμένος στη σύζυγό του, στην οποία έτρεφε μεγάλη αδυναμία, στους γιους και στα έξι εγγόνια του. Σεμνός, κατ’ εξοχήν low profile και συγχρόνως ιδιαίτερα επικοινωνιακός. Με σημαντικό έργο προσφοράς στον συνάνθρωπο και στη χώρα του. Είχε πολλούς φίλους από τον χώρο της ναυτιλίας και των επιχειρήσεων. Ετρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση όμως στους Παναγιώτη Τσάκο και Περικλή Παναγόπουλο. Οι τελευταίες του κοινωνικές εμφανίσεις πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2010, λίγες βδομάδες πριν από τον θάνατό του και ενώ η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί σημαντικά. Η μία ήταν στις 7 Δεκεμβρίου στα εγκαίνια της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και η δεύτερη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» κατά τη βράβευσή του με το πρώτο «Business Unusual Award».
Πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 2011 και η κηδεία του έγινε στο εκκλησάκι του Αγίου Σώστη στη λεωφόρο Συγγρού. Αξιοσημείωτο είναι ότι εκείνο το πρωινό στον κήπο της μικρής εκκλησίας, πέρα από κραταιούς εφοπλιστές και επιχειρηματίες, βρίσκονταν πάρα πολλά παιδιά. Οι μαθητές που βοηθούσε τόσα χρόνια στις σπουδές τους. Οι τρεις γιοι του έχουν αναλάβει τώρα τα ηνία των επιχειρήσεών του. Ο πρωτότοκος Κωνσταντίνος τη ναυτιλιακή Costamare, ο δευτερότοκος Αχιλλέας την TEMES-Costa Navarino και ο μικρότερος Χρήστος το εργοστάσιο GeoHellas στα Γρεβενά.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου