Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Ιβάν Κλάσνιτς: Ο "δολοφόνος" που νίκησε το θάνατο

Ιβάν Κλάσνιτς: Ο "δολοφόνος" που νίκησε το θάνατο

Κώστας Μπράτσος
Δημοσίευση : 17/06/2008 10:36
Τελ. ανανέωση : 17/06/2008 16:57
http://www.contra.gr/Archive/ContraFiles/202447.html
Τρώγοντας μία μπουκιά από το παραδοσιακό Τσεβαπτσίτσι (το γνωστό κεμπάμπ) και ξεπλένοντας το στόμα του με μία γουλιά από το αγαπημένο του Σπέτσι (μείγμα κόλας με πορτοκαλάδα), το πιο πιθανό είναι ο Ιβάν Κλάσνιτς να προσπαθεί ακόμα να διαβάσει τα μηνύματα που του άφησαν στο guest book της επίσημης ιστοσελίδας του εκατοντάδες Κροάτες φίλαθλοι που θέλουν να τον ευχαριστήσουν.
Το γκολ που σημείωσε κόντρα στην Πολωνία ήταν απλώς η αφορμή. Εξάλλου, η νίκη δεν διαφοροποίησε κάποια βαθμολογική κατάσταση. Η αιτία είναι άλλη, αρκετά πιο σημαντική και ανθρώπινη για τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που έχει υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρού και έχει αγωνιστεί σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ο φίλαθλος κόσμος τον επιβράβευσε για την ακατάβλητη προσπάθειά του να επιστρέψει στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο όπου λειτουργούσε για πολλά χρόνια, βγαίνοντας αδιαμφισβήτητος νικητής από μία μάχη με τον θάνατο...
Ισως να είναι το αίμα που τρέχει στις φλέβες του υπαίτιο για όλη αυτήν την περιπέτεια που γνώρισε. Ο «δολοφόνος», όπως είναι το παρατσούκλι του εξαιτιάς του «φονικού ενστίκτου» μπροστά στην εστιά, γεννήθηκε στο Αμβούργο από Κροάτες γονείς με καταγωγή από τη Βοσνία Ερζεγοβίνη και κάπως έτσι άρχισαν τα πρώτα μπερδέματα. Το ταλέντο του στις ερασιτεχνικές Στέλινγκεν και Ουνιόν Αμβούργου τον έφερε στην ιστορική Ζανκτ Πάουλι και στην Zweiteliga όπου έγινε επαγγελματίας τον Ιανουάριο του 1998.
Το προφίλ του
Ονομα: ΙβάνΕπίθετο: Κλάσνιτς
Ημ. γέννησης: 29/01/80
Τόπος: ΑμβούργοΥ
ψος: 1,86μ.
Βάρος: 79κ. Θέση:
ΕπιθετικόςΠρ. ομάδα: Ζανκτ Πάουλι (95 εμφ., 26 γκολ)
Ομάδα: Βέρντερ Βρέμης (150 εμφ., 49 γκολ)
Διεθνής: 29 εμφ., 9 γκολ
Παλμαρέ: 1 πρωτάθλημα Γερμανίας (2004), 1 κύπελλο Γερμανίας (2004)
Κέρδισε τις πρώτες του συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Κροατίας κάτω των 18 ετών και ακολούθησε η εθνική κάτω των 19. Παράλληλα, τρία πετυχημένα διασυλλογικά χρόνια και μία άνοδος το 2001 που συνοδεύτηκε από δέκα γκολ και μία μεταγραφή στην Βέρντερ Βρέμης. Εκεί άργησε να προσαρμοστεί και χρειάστηκε δύο σεζόν προσαρμογής μέχρι να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Οταν το έκανε, σημείωσε 13 γκολ, έβγαλε 11 ασίστ στον παρτενέρ του στην επίθεση Αΐλτον και η Βέρντερ κατέκτησε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας της (2004).
Στο μεταξύ, η κροατική σπίθα είχε ανάψει για τα καλά μέσα του και τον ώθησε να απορρίψει την πρόσκληση του Ρούντι Φέλερ στην εθνική Γερμανίας σε ηλικία 21 ετών, αν και το 2006 θα είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε Μουντιάλ στη γενέτειρά του. Ιδια τύχη είχε και η επιθυμία του Μπλαζ Σλίσκοβιτς να τον ντύσει με το εθνόσημο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Μετά τις τρεις συμμετοχές και το ένα γκολ με την Κροατία κάτω των 21 ετών, η επιλογή ήταν απλή: το αίμα του ήταν κροατικό και η μοίρα τον έφερε στο ντεμπούτο του σε φιλικό απέναντι στη Γερμανία, να χάνει με 2-1.
Λίγους μήνες αργότερα, ο παραγκωνισμός του στον πάγκο της Κροατίας από τον Οτο Μπάριτς θεωρήθηκε ένας από βασικούς λόγους της απογοητευτικής πορείας της χώρας του στο Euro 2004. Με την Βέρντερ ήταν σταθερά σε διψήφιο αριθμό γκολ, με την Κροατία τα πήγαινε λίγο χειρότερα, αλλά συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Μουντιάλ του 2006. Η περιπέτειά του, όμως, είχε αρχίσει...
Η φλόγα τρεμοπαίζει
Η μεγαλύτερη έμπνευση του Κλάσνιτς προέρχεται από τον χώρο του ΝΒΑ και συγκεκριμένα τον ΑλόνζοΜούρνινγκ. "Οταν η κατάσταση ήταν δύσκολη για μένα, όταν πίστευα ότι θα ανάρρωνα, αλλά δεν ήμουν σίγουρος για το πως θα πήγαιναν τα πράγματα, έπαιρνα θάρρος διαβάζοντας άρθρα για τον Μούρνινγκ. Τα διάβαζα ξανά και ξανά. Αγωνίστηκε έχοντας κάνει μεταμόσχευση νεφρού και κατέκτησε τον τίτλο του ΝΒΑ δύο χρόνια μετά την εγχείρηση. Αυτό μου έδειξε ότι θα μπορούσα να επιστρέψω και να παίξω ξανά. Με ενέπνευσε να συνεχίσω να παλεύω".
Τον Σεπτέμβριο του 2005 είχε βρεθεί στο χειρουργικό τραπέζι για μία εγχείρηση ρουτίνας, μία σκωληκοειδίτιδα. Οπως αποδείχθηκε, όμως, οι ενοχλήσεις που είχε δεν ήταν τόσο απλές. Υπέφερε από μία σπάνια πάθηση των νεφρών, η οποία, όπως τον καθησύχασαν οι γιατροί, ήταν αντιμετωπίσιμη με ένα κοκτέιλ φαρμάκων. Πήγε στο Μουντιάλ, συνέχισε στη Βέρντερ, αλλά το αίμα του τον πρόδωσε. Ο οργανισμός του εξασθενούσε διαρκώς και αυτό φαινόταν, μεταξύ άλλων, και στις επιδόσεις του στον αγωνιστικό χώρο.
Μέχρι που στα τέλη του 2006 η μεταμόσχευση έμοιαζε αναπόφευκτη. Υπήρχαν δύο δρόμοι. Ο πρώτος ήταν αυτός της αναμονής για δότη που μόλις είχε αποβιώσει. Μία διαδικασία που θα μπορούσε να κρατήσει χρόνια. Ο ίδιος, όμως, δεν είχε καιρό και διάθεση να αφήσει το ποδόσφαιρο που τόσο αγάπησε. Η αιμοκάθαρση τρεις φορές την εβδομάδα μπορούσε να αποτελέσει μόνο ενδιάμεση κατάσταση. Οπερ και εγένετο, επιλέγοντας τον δεύτερο δρόμο, αυτό της λήψης οργάνου από άνθρωπο εν ζωή.
"Πιστεύω ότι συνέβη για έναν λόγο. Ο Θεός μου έδωσε μία πρόκληση, αλλά και τα εργαλεία να την ξεπεράσω", δήλωσε ο ίδιος. Ο "λόγος" ήταν για να διαπιστώσει την αγάπη των κοντινών του προσώπων. Τα "εργαλεία" ήταν τα νεφρά που προσέφερε η μητέρα του Σίμα, ο αδερφός του Γιόζιπ, η γυναίκα του Πατρίτσια και φυσικά ο πατέρας του. Σε περίπτωση μεταμόσχευσης από συγγενή πρώτου βαθμού με ομάδα αίματος και κάποιες άλλες παραμέτρους να ταιριάζουν, το ποσοστό της επιτυχίας ανέρχεται στο 90%. Η δοκιμασία, όμως, συνεχίστηκε...
Ο Κλάσνιτς με τον Μούρνινγκ δεν είναι οι μοναδικοί αθλητές που επιστρέφουν στο χώρο τους μετά από μεταμόσχευση. Το έκανε ο Ιταλός αρσιβαρίστας ΝορμπέρτοΟμπερμπούργκερ, ο οποίος κέρδισε και παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο Νεοζηλανδός σούπερ σταρ του ράγκμπι Τζόναχ Λόμου επέστρεψε στην ενεργό δράση μετά από μεταμόσχευση νεφρού το 2004.
Η μεταμόσχευση του ενός νεφρού της μητέρας του έγινε στις 24 Ιανουαρίου του 2007. Πέντε μέρες μετά, την ημέρα των γενεθλίων του, η μοίρα στάθηκε απάνθρωπη απέναντί του, αφού οι γιατροί τον ειδοποίησαν ότι ο οργανισμός του είχε αποβάλλει το μόσχευμα. Ο ίδιος δεν έχασε την πίστη του και ο πατέρας του δεν έχασε χρόνο. Εδωσε το δικό του νεφρό και στις 13 Μαρτίου έγινε η νέα μεταμόσχευση. Αυτή τη φορά στέφθηκε με επιτυχία. "Επαιρνα τέσσερα ή πέντε, μερικές φορές ακόμα κι έξι χάπια την ημέρα για να μην απορρίψει το σώμα μου το νεφρό. Δεν υπήρξαν παρενέργειες", δηλώνει κι αναπολεί τις πρώτες στιγμές που στάθηκε και πάλι στα πόδια του.
Από τις 17 Δεκεμβρίου του 2006, όταν και έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι, μέχρι τις 20Ιουνίου του 2007, όταν και έκανε την πρώτη του ατομική προπόνηση, πέρασαν μήνες φόβου, αγωνίας, ανακούφισης, προσπάθειας, πείσματος, αποφασιστικότητας. Κερδίζει τη μάχη για τη ζωή, κερδίζει νέο συμβόλαιο το καλοκαίρι του 2007 και τον Σεπτέμβριο αρχίζει προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα. Βρισκόταν ήδη σε διαδικασία αντίστροφης μέτρησης.
Στην κορυφή του (προσωπικού) Εβερεστ
Στις 24 Νοεμβρίου η Κότμπους υποδέχεται την Βέρντερ Βρέμης και ο Τόμας Σάαφ έχει μία έκπληξη γι’ αυτήν. Επί 64 λεπτά ο Ιβάν Κλάσνιτς κάνει αισθητή την παρουσία του και πάλι στους αγωνιστικούς χώρους, πραγματοποιώντας την πρώτη του εμφάνιση μετά την πλήρη ανάρρωσή του. Η επάνοδός ολοκληρώθηκε και τυπικά στις 15 Δεκεμβρίου, όταν με δύο γκολ και μία ασίστ στη νίκη με 5-2 επί της Λεβερκούζεν βροντοφώναξε "παρών". Ακολούθησαν άλλα πέντε γκολ σε συνολικά 16 παιχνίδια, καθώς και η επιστροφή του και στην αποστολή της εθνική Κροατίας τον Μάρτιο του 2008.
Πριν λίγο καιρό, ο Κροάτης επιθετικός απέρριψε την πρόταση ανανέωσης του συμβολαίου που του έκανε η Βέρντερ Βρέμης, τη στιγμή που βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με δύο στελέχη του ιατρικού επιτελείου της ομάδας, αξιώνοντας 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο ποδοσφαιριστής και οι δικηγόροι του ισχυρίζονται ότι δεν είχε την απαιτούμενη ιατρική προσοχή από την ομάδα, με αποτέλεσμα να μην εντοπιστεί άμεσα η νεφρική ανεπάρκεια που αντιμετώπιζε και η οποία τον οδήγησε εν συνεχεία σε δύο μεταμοσχεύσεις. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει ότι εάν έμενε στην Βέρντερ θα σήμαινε πως θα έπρεπε να παρακολουθείται από τους γιατρούς της ομάδας που έχει μηνύσει. Ως εκ τούτου, βάζει τέλος σε έναν κύκλο που διήρκεσε επτά χρόνια.
Ο τραυματισμός του Εντουάρντο ντα Σίλβα άνοιξε το δρόμο στον Κλάσνιτς, ο οποίος έχοντας βιώσει μία τόσο τραυματική εμπειρία, ήταν από τους πρώτους που πήρε τηλέφωνο τον συμπαίκτη του στην εθνική για να του δώσει κουράγιο και να του ευχηθεί ταχεία ανάρρωση. "Ηθελα να είμαι παράδειγμα για άλλους. Να δείξω στους ανθρώπους, ειδικά σε ανθρώπους του αθλητισμού, ότι ποτέ δεν πρέπει να παραδίδονται. Είναι απλό: πρέπει να παλέψεις και να μην επιτρέψεις στο κακό να είναι πιο δυνατό από εσένα", δηλώνει.
Η πιο τρανή απόδειξη των λεγομένων του δεν είναι άλλη από την συμμετοχή του στην 23άδα της Κροατίας για το Euro 2008. Αν και γνωρίζει ότι θα βρίσκεται πίσω από τον Ιβιτσα Ολιτς, δεν πτοείται. "Πέρασα πολύ πόνο και βασανιστήρια. Το να είμαι ικανός να παίξω ποδόσφαιρο και πάλι είναι ένα δώρο Θεού, ένα δώρο καλωσορίσματος", υποστηρίζει σε μία από τις πρώτες προπονήσεις στο Μπαντ Τατσμάντσντορφ, την περιοχή όπου κατέλυσε η Κροατία για τη φάση των ομίλων του Euro 2008.
Η τελευταία προπόνηση εκεί τον βρήκε σκόρερ του μοναδικού τέρματος της χώρας του στο παιχνίδι με την Πολωνία και πανηγυρικά στα προκριματικά του θεσμού. Η πρώτη του εμφάνιση με το εθνόσημο στο στήθος μετά την περιπέτεια της υγείας του στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Το γκολ που έδωσε τη νίκη στην Κροατία αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας κολοσσιαίας προσπάθειας. Η δύναμη και το σθένος που διαθέτει μεταξύ των (πολλών) ποδοσφαιρικών αρετών του, βρήκε τον τρόπο και τα μετέδωσε μέσω της ιστορίας του σε πολλούς συμπατριώτες του και μη. Αυτό διαφαίνεται και από τα πολυάριθμα μηνύματα που (εξακολουθεί να) διαβάζει στην προσωπική του ιστοσελίδα. Η ιστορία του, εξάλλου, ελαφρώς παραλλαγμένη, μπορεί να γίνει κτήμα αρκετών άλλων συνανθρώπων του. Ατυχων ή τυχερών, όπως το βλέπει κανείς...

Δεν υπάρχουν σχόλια: